ธรรมะเริ่มเข้ามาในชีวิตตั้งแต่เด็กมีย่าเป็นคนที่พยายามป้อนให้ตลอดแต่ก็เหมือนเด็กทั่ว ๆ ไปที่ไม่มีความรู้มากนักจึงคิดเอาเองว่าพระพุทธเจ้าเป็นเหมือนเรื่องที่แต่งขึ้นมาเพื่อให้คนทำดี มีความสงสัยเรื่อง นรก สวรรค์ และคำถามอื่น ๆ อีกมากมาย จนกระทั่งประมาณ ปี พ.ศ. 2540 ตอนนั้นอายุ 19 ปี ได้อ่านหนังสือประวัติหลวงปู่มั่นภูริทัตโต พออ่านจบความคิดและความเข้าใจในพระพุทธศาสนาเปลี่ยนไปทันที นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุดของที่สุดของชีวิตในเรื่องธรรมะ เป็นจุดที่ทำความเห็นให้ตรง คือทำให้รู้ว่าธรรมะคืออะไรและปฏิบัติไปเพื่ออะไร อย่างแท้จริง บางครั้งคนมาปฏิบัติธรรมะด้วยความเห็นไม่ตรงหรือพลาดจากความจริง ไป อาจจะทำผิดบ้างถูกบ้าง บางทีก็พลาดเป้าบ้าง บางทีก็เลิกไปเฉย ๆ ก็มีเพราะไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม ขอเน้นอีกครั้งว่าเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดจริง ๆ ต้องขอกราบหลวงปู่มั่น รวมทั้งหลวงตามหาบัว จริง ๆ บุญคุณครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก หลังจากอ่านหนังสือเล่มนั้นจบ มีความตั้งใจว่าจะเข้าถึงพระนิพพานให้ได้ในชาตินี้ แต่ด้วยความโง่และความไม่รู้ในตอนนั้น เข้าใจว่าคนที่จะปฏิบัติธรรมได้ต้องออกบวชเพียงอย่างเดียวเท่านั้น จึงมีแต่ความมุ่งมั่นว่าจะออกบวชให้ได้ในชาตินี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม หลังจากนั้นจึงชอบอ่านหนังสือธรรมะเรื่อยมา แต่ชีวิตปกติไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรนักยังเหมือน ๆ เดิมกินเหล้าเมายาศีลก็รักษาบ้าง ไม่ได้บ้างเหมือนชาวพุทธทั่วไปทุกประการ ไม่สมกับความตั้งใจเลย
หมายเหตุ: วันที่ ที่ลงไว้ไม่ตรงตามนี้นักเป็นการประมาณเพราะเป็นการบัณทึกย้อนหลัง
