กุศลและอกุศลมันเนื่องกัน

การทำผิดศีล 1 ข้อ จะเป็นชนวนเหตุให้ศีลข้ออื่น ๆ ผิดไปด้วย เช่น ผิดข้อ 3 ก็จะเป็นผลให้ข้อ 4 ผิดตามไปด้วย, ผิดข้อ 5 อาจจะทำให้ ผิดข้อ 3 ผิด ข้อ 4 ผิด ข้อ 2 ก็ผิดตามไปด้วยเช่นกัน เพราะฉะนั้นศีลใน 5 ข้อต้องบริสุทธิเท่านั้นจึงจะช่วยให้เรา ดำรงอยู่ได้
กิเลสก็เหมือนกัน ถ้ากิเลสตัวใดตัวหนึ่งมันอ่อนกำลัง ตัวอื่น ๆ มันก็อ่อนกำลังตามไปด้วย ถ้าตัวใดมันฮึกเหิมขึ้นมา แข็งแรงขึ้นมา ตัวอื่น ๆ มันก็ฮึกเหิมตามไปด้วยเช่นกัน ดังที่หลวงปู่มั่นท่านกล่าวไว้
ตราบใดที่มอง กามราคะยังเป็นสิ่งสวยงาม ยังเป็นสิ่งที่น่าพิสมัย โดยเฉพาะกามราคะ ความกำหนัด ที่อยู่นอกกรอบของศีล 5 นี่พูดถึงขั้น ใจ ซึ่งเลยกาย และ วาจา มาแล้ว กาย กับวาจา นั้น ง่าย มาก แค่ ไม่ทำ ไม่พูด มันก็ทำได้แล้ว แต่ใจ นี่มันเป็นเรื่องของ จิต ซึ่งควบคุมมันลำบากมาก อยู่ ๆ มันก็อยากขึ้นมา แต่สักพักมันก็หายไปนะ เอาสติสอนมันมาก ๆ เอา อสุภะ มาพิจารณาให้มาก ๆ มองให้มันเป็นสิ่งไม่น่าดู ไม่น่าทำ จุดสุดท้ายที่ต้องการ ก็คือความเฉย เฉยกับมันไห้ได้ นี่พูดถึงขั้นใจ นะ

นั่งสมาธิ

หลังจากอ่านหนังสือหลวงปู่ฤาษีลิงดำจบช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาได้เริ่มปฏิบัติและเอาจริงเอาจังกับการปฏิบัติจริง ๆ เสียที แต่พอทำไปสักระยะพบว่า การนั่งสมาธิโอกาสในการถอนจากสมาธิมีเยอะเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นเสียงรบกวนจากภายนอก นิดหน่อย เช่นความกังวลเกี่ยวกับ คนที่อยู่ข้าง ๆ ซึ่งหลับไปแล้ว แต่นอนดิ้นนิดหน่อย จิต มันก็วิตก กังวล ไม่เป็นสมาธิ นั่งไปนาน ๆ น้ำลายมันเยอะ ไหลออกมามากแล้วหยด หยดลงมาที่ขา เกิดความรู้สึกตัวขึ้นมาทันที สภาวะจิตเปลี่ยนทันที นี่แค่เป็นสิ่งเล็กน้อย เท่านั้นยังเป็นสาเหตุให้ภาวะขอจิต เปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้
วิธีแก้ สติต้องเร็วพอที่จะจัดการ คือให้สติรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็จัดการบอก หรือ สอน ให้จิตเข้าใจว่านี่มันเป็นธรรมดาเหมือนกัน มันเป็นธรรมชาติเหมือนกัน แล้วก็ให้มันเฉยเข้าไว้ ให้นิ่งเข้าไว้