คนกลัวทุกข์

ขออภิวาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นบรมครู

ขอนอบน้อมแด่พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช ผู้เป็นประทีปส่องธรรม

.....

ผมเป็นคน รักตัว คิดกลัวทุกข์
อยากได้สุข พ้นภัย เที่ยวใฝ่ฝัน
ชาวบ้านว่า สุขมีที่ไหน ก็ไปกัน
ดิ้นทั้งวัน ไม่เห็นใคร ได้สุขจริง

คนหนึ่งบอก ต้องเรียนจบ ให้ครบก่อน
อีกคนสอน ได้งานดี ตามที่ฝัน
แล้วซื้อรถ ผ่อนบ้าน ทำตามกัน
เสร็จแล้วหัน มาก่อร่าง สร้างครอบครัว

แต่ละคน เที่ยวค้นหา ทางของตน
ต่างดิ้นรน เฝ้าค้นหา ความสุขสรรค์
แต่หนึ่งสิ่ง ที่ผู้คน เห็นตรงกัน
มีเงินนั้น ยอดความสุข ทุกรูปนาม

ผมทำตาม เดินตาม สามสิบปี
สุขก็มี ทุกข์ก็มี ตามวิสัย
แต่รู้สึก ลึก ๆ อยู่ในใจ
นี่ไม่ใช่ ทางที่ถูก สุขแท้จริง

วันหนึ่งพบ ยอดครู ผู้เปรื่องปราชญ์
ท่านสามารถ ชี้แนวทาง อย่างอาจหาญ
ไปทางนี้ เลี้ยวตรงนั้น อีกไม่นาน
จะพบพาน ความสุข ไร้ทุกข์จริง

เคล็ดวิชา ที่ท่านสอน คือดูจิต
ไม่ต้องคิด แค่ให้ดู อยู่เฉย ๆ
มันจะเป็น ยังไง ปล่อยมันเลย
ดูเฉย ๆ เพื่อให้รู้ อยู่กับมัน

ไม่น่าเชื่อ แค่ทำตาม ไม่กี่วัน
เฮ้ย..นี่มัน สุดยอดเคล็ดวิชา ที่ใฝ่หา
จึงตั้งใจ ตั้งหน้า และตั้งตา
ความก้าวหน้า ก็เป็นมา ตามกำลัง

ยิ่งทำไป ทุกข์ยิ่งหาย ไปจากจิต
ไม่มีคิด อีกแล้ว เรื่องสงสัย
ยิ่งทำ ยิ่งแน่วแน่ ยิ่งมั่นใจ
จะเอาให้ ทุกข์หายไป ตลอดกาล

เพียงแค่รู้ แค่ดู อยู่ที่จิต
เป็นเพียงนิด หนึ่งใน ยอดมหา
สติปัฏฐานสูตร คำสอน องค์สัมมา
สัมพุทธะ เจ้านั้น ควรหมั่นทำ

มนุษย์โลก เกิดมา ตาดำ ๆ
ทุกข์ครอบงำ ใจจิต มิดหนักหนา
แต่ไฉน ไม่มีใคร สนใจยา
ที่พุทธา ประธานไว้ ให้ปวงชน

เปรียบเหมือนคน เป็นโรค ไม่กินยา
ไม่ยอมมา รักษา อย่าหวังหาย
คงมีทุกข์ ติดตัว ไปจนตาย
ไร้ทางคลาย ทุกข์สาหัส กัดกินใจ

เพียงแค่รู้ แค่ดู อยู่ที่จิต
จะพิชิต ทุกข์ได้ อย่าสงสัย
หากจะพูด ภาษา บาลีไป
แบบนี้ไซร้ เรียกว่า สัมมาสติเอย

นี้เขาเรียก เดินตามรอย แห่งพุทธะ
ดีมากกว่า ไปอินเดีย เสียไหน ๆ
แบบนั้นเรียก ไปแต่ตัว ใช่หัวใจ
ตามยังไง ก็ไม่พบ บรรจบกัน

ใครจะเดิน ไปทางไหน ผมไม่ว่า
แต่อยากท้า ให้มามอง ลองศึกษา
ธรรมะของ องค์สมเด็จ พระสัมมา
ไม่ดีดังว่า ก็เลิกได้ ไม่ว่ากัน

ที่แน่ ๆ ผมจะไป ในทางนี้
ใครว่าดี ว่าชั่ว มั่วไม่สน
ทางของใคร ของมัน นั้นของตน
ผมดิ้นรน ไปก่อนละ ลาก่อนเอย

.....

วันนี้ทำงานวันสุดท้าย ก็เลยเขียนจดหมายลาฉบับคนกลัวทุกข์ วางแผนไว้ว่าจะเตรียมตัวให้พร้อม จะเอาจริงแล้วนะคราวนี้ เดี๋ยวรอดูกัน